Το Άγιο Πάσχα... ανάποδα!

Για κάποιους το Πάσχα είναι γιορτή. Μαζεύονται με την οικογένεια και τους φίλους... Σουβλίζουν αρνί, κοκορέτσι…. Περνάνε καλά…. Γιορτάζουν το Άγιο Πάσχα... 

Για κάποιους άλλους όμως είναι μια δύσκολη μέρα. Μια μέρα που τους θυμίζει πως απέμειναν μόνοι. Είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη… Την ανάγκη της Ζωής για θάνατο. Την επιλογή της απομόνωσης και της αυτοτιμωρίας.

Είναι κι αυτοί που είναι μόνοι, πληρώνοντας τα σφάλματα των άλλων. Λάθη και Πάθη που τους στέρησαν την χαρά της Ανάστασης και  του Πάσχα χωρίς να το διαλέξουν οι ίδιοι. Που η Ζωή τους φέρθηκε σκληρά, παίζοντας μαζί τους ένα παιχνίδι ύπουλο, με άσχημο τέλος. Είναι οι άστεγοι, οι φυλακισμένοι, οι στρατιώτες, οι δικοί μας άνθρωποι που ζουν ξεχασμένοι… Είναι οι απόκληροι της Ζωής… Οι χτυπημένοι και λαβωμένοι… Οι άρρωστοι και οι αναρρώσαντες… Είναι οι δικοί μας άνθρωποι που ξεχάστηκαν μέσα σε προβλήματα και ηλίθιες σκέψεις… είμαστε εμείς!

 

Καλή Ανάσταση! Και να θυμάστε ότι κάπου εκεί έξω, την ώρα που εμείς μαζεμένοι γύρω από την σούβλα πίνουμε και γλεντάμε, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που περνάνε δύσκολα… Που κλαίνε, πεινάνε, πονάνε…