Ζούμε σε μια κοινωνία που απαρτίζεται από εξουσιολάγνους και αυτό φαίνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Πλέον η "αγάπη της δύναμης" χαρακτηρίζει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Ξυπνάς το πρωί με άγχος για να πας στη δουλειά σου, όπου σε περιμένει το αφεντικό το οποίο στο όνομα της κρίσης σε βάζει να δουλεύεις για πέντε ενώ σε πληρώνει τα μισά.
Γυρνάς στο σπίτι σου, ανοίγεις την τηλεόραση και διαπιστώνεις (ελπίζω) πως ζεις σε μία χώρα όπου το κυνήγι της εξουσίας είναι πρωταρχική μέριμνα ολονών. Και ως εκεί το αντέχεις γιατί έχεις κάνει ήδη μια έκπτωση στα ιδανικά σου και έχεις συμβιβαστεί με αυτή την κατάσταση. Το θέμα είναι πως η ανθρώπινη ματαιοδοξία στοιχειώνει και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας είτε αυτές είναι αδερφικές, φιλικές, ερωτικές, σεξουαλικές και αποκλειστικός γνώμονας είναι πλέον το κέρδος. Δεν αγαπάμε γιατί έχουμε ανάγκη να "δώσουμε" αλλά για να "πάρουμε" και κάθε φορά όλο και περισσότερα μέχρι που αυτοσκοπός μας γίνεται το κέρδος.
Ακόμα και αυτοί οι λίγες φωνές που αντιστέκονται σε αυτό το παράλογο παιχνίδι εξουσίας το κάνουν ασκώντας και αυτοί, ίσως ακούσια, κάποια μορφή εξουσίας.
Ίσως τελικά αν καταφέρουμε να μετατρέψουμε την "αγάπη της δύναμης" σε "δύναμη της αγάπης" να γίνει η αρχή μιας γενικευμένης αναδιαμόρφωσης της κοινωνίας μας όπου θεμέλιος λίθος θα είναι ο πλουραλισμός και όχι ο στυγνός ωφελιμισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου